Reveil 2023 in Sint-Martens-Latem

Een paar foto’s, een paar woorden. Meer is er niet nodig om de mooie avond in domein Gevaert-Minne te koesteren. Het gevoel niet alleen te zijn.

Dank aan iedereen (Veerle, Karlijn, Brigitte, Jo, Gust, Filip, Pieter,…) die dit mogelijk maakte,
Sabine

sinds die dag
is er een voor en na
is er een tussen,

tussen verdriet
en niet altijd verdrietig willen zijn

tussen gemis
en verder kijken

‘het verdriet wordt niet kleiner,
Het leven wordt groter errond.’

(15/10/2023- atelier bij OVOK vzw)

rouwen
is balanceren op een heel dunne koord,
is gouden lijm zoeken om de brokstukken ineen te passen,

is zoeken
samen

en soms heel alleen te willen zijn
In de herinneringen

(17/10/2023)

en voor alle kinderen die ik ontmoet via www.kunstopmaatvanhetziekekind.be

je handjes zijn zo klein
zo breekbaar
ik durf ze niet aan te raken
ik durf bijna niet te vragen

om ze in mijn hand
te leggen

je zegt bijna niets
je oogjes tranen
en toch
antwoord je met kleur
en vormen

zo echt

zo triest
word ik dan
van die ziekte in jou

(04/07/2023)

Zeg het met bloemen

Er was eens een vrouw met een droom. We vonden elkaar in woorden en bloemen, in bloemenwoorden.

Tot binnenkort (opening 3/6/2023) in Sint-Martens-Latem bij L’evidance.

een voorproefje:

bloemen
vol geuren

wil ik geven,

als een
zuiderse zomer

 

 

steel de tijd

Soms word je gedwongen om in het nu te leven,
dit heb ik vandaag ervaren bij kleine L.

de zon is niet geel,
maar vol glinsters
in oranje en blauw
waarin je vingers verdwijnen
die kleven aan regenbogen
vol gedachten
van jou

 Ik leerde dit van Marieke, vele jaren geleden:

jij deelt het met mij

in mi-nu-ten, nu en hier

de gestolen tijd

 

Sabine en  www.kunstopmaatvanhetziekekind.be

Kraanvogel blijft vliegen

In het voorjaar van 2018 ontmoette ik een jongen, ontmoette ik een familie, wat toen gebeurde was uniek en blijft nazinderen tot vandaag.
Er ontstond een vriendschap,
ik ontdekte het verhaal van de kraanvogel,
ik schilderde Sander zijn woorden en die werken zijn nu te zien via HuisVanDeMens

Dit alles geeft me kracht voor nog meer ‘Kunst op maat van het zieke kind‘.

Sabine

P.S. Dank aan Karine De Wasch voor de foto’s.

ik durf

wat ik meemaak verwoord ik, verwerk ik, verpak ik, koester ik.

je bent bang
je bent boos
op mij,

op je plasticine,
op je knuffel die niet kan slapen,
op wat er komt
omdat het onbekend is,
omdat je het niet begrijpt

ik wil je doen lachen,
ik wil je ogen doen blinken,
maar
ze zijn te diep verzonken
in diepe gedachten
die niet van een kind zouden mogen zijn
ik ben ook boos,
maar enkel op die ziekte in jou

(voor F. en al die anderen www.kunstopmaatvanhetziekekind.be )

Zomer van 2022

Beste allemaal,

de zomer van 2022 werd voor mij een zomer van “Kunst op maat van het zieke kind” met LuKiArt vzw.

Elke keer zag ik wat zware ziekte doet met een kind, met een gezin. Elke keer laadde ik mezelf op om even de zorgen opzij te zetten en samen met het kind, broer of zus, mama of papa te verdwijnen in kunst en creativiteit. Dit lukte meestal, hun glimlach neem ik mee, tot gauw,

Sabine

P.S.

een zomer
vol ballonnen
vol verf
vol kinderen
vol even vergeten

vol dromen
vol vriendschap
met een lach