Een paar foto’s, een paar woorden. Meer is er niet nodig om de mooie avond in domein Gevaert-Minne te koesteren. Het gevoel niet alleen te zijn.
Dank aan iedereen (Veerle, Karlijn, Brigitte, Jo, Gust, Filip, Pieter,…) die dit mogelijk maakte,
Sabine
sinds die dag
is er een voor en na
is er een tussen,
tussen verdriet
en niet altijd verdrietig willen zijn
tussen gemis
en verder kijken
‘het verdriet wordt niet kleiner,
Het leven wordt groter errond.’
(15/10/2023- atelier bij OVOK vzw)
rouwen
is balanceren op een heel dunne koord,
is gouden lijm zoeken om de brokstukken ineen te passen,
is zoeken
samen
en soms heel alleen te willen zijn
In de herinneringen
(17/10/2023)
en voor alle kinderen die ik ontmoet via www.kunstopmaatvanhetziekekind.be
je handjes zijn zo klein
zo breekbaar
ik durf ze niet aan te raken
ik durf bijna niet te vragen
om ze in mijn hand
te leggen
je zegt bijna niets
je oogjes tranen
en toch
antwoord je met kleur
en vormen
zo echt
zo triest
word ik dan
van die ziekte in jou
(04/07/2023)
You must be logged in to post a comment.